Kalkulator
(wcześniej dostępny na www.nuk.bieganski.org)
Opcje ogólnomatematyczne i ogólnomedyczne
Średnia arytmetyczna i odchylenie standardowe
Regresja punktów do linii prostej, współczynnik korelacji
Znajdowanie naturalnych dzielników
Największy wspólny dzielnik
Wielomiany
Obliczanie różnicy czasu
Szacowanie niektórych parametrów biometrycznych człowieka
Przeliczanie stężeń
Farmakokinetyczne modele kompartmentowe
Obliczenia związane z fizyką nuklearną
Przykłady zastosowań poniższych programów znajdują się tutaj.
Rozpad promieniotwórczy prosty (1 nuklid promieniotwórczy: A → B)
Rozpad promieniotwórczy seryjny (2 nuklidy promieniotwórcze: A → B → C)
Rozpad promieniotwórczy seryjny (3 nuklidy promieniotwórcze: A → B → C → D)
Przeliczanie jednostek aktywności (tradycyjnych na pochodne układu SI i odwrotnie)
Przeliczanie masy na aktywność i odwrotnie (jednostki masy na jednostki aktywności i odwrotnie)
Obliczenia związane z medycyną nuklearną
Instrukcja do poniższych programów znajduje się tutaj.
(1.)
Obliczanie objętości tarczycy na podstawie wymiarów płatów
(2.)
Obliczanie jednorazowego wychwytu (radio)izotopu (na przykład radiojodu w tarczycy)
(2a.)
Obliczanie wychwytu radiojodu w tarczycy (Program można nagrać jako plik i uruchomić na innym komputerze, konieczna przeglądarka obsługująca HTML i
JavaScript).
(3.)
Wyliczanie dawki jodu promieniotwórczego (uproszczone)
(4.)
Modelowanie kinetyczne I. (efektywny czas połowicznego zaniku, maksymalny wychwyt i in. - na podstawie serii pomiarów) - do leczenia izotopowego
(5.)
Modelowanie kinetyczne II. (efektywny czas połowicznego zaniku, maksymalny wychwyt i in. - na podstawie trzech pomiarów) - do leczenia izotopowego
(6.)
Obliczanie dawki jodu promieniotwórczego lub innego radionuklidu do leczenia (zmodyfikowany wzór Marinelli)
(7.)
Dozymetria promieniowania α i β...
(8.)
Natężenie i dawka promieniowania γ (w określonej odległości od źródła punktowego)
Dozymetria promieniowania α i β
Ta opcja stworzona jest przede wszystkim z myślą o lekarzach medycyny nuklearnej.
Obliczenia odgrywają w procesie leczniczym w tym dziale medycyny bardzo istotną rolę,
jednak ostateczną decyzję co do sposobu leczenia i dawki zastosowanego radiofarmaceutyku
podejmuje biorący za tę decycję pełną odpowiedzialność Lekarz prowadzący danego Pacjenta
w oparciu nie tylko o wynik operacji matematycznych, ale również o własną wiedzę i doświadczenie.
Tutaj można obliczyć orientacyjną dawkę promieniowania krótkiego zasięgu (czyli głównie α i β), jaką otrzyma tkanka, która pochłonęła dany radionuklid. Obliczenia tym bardziej przybliżają stan faktyczny, im bardziej wielkość tkanki docelowej jest większa od zasięgu promieniowania oraz im bardziej równomierne jest rozmieszczenie radionuklidu w tej tkance.
Należy wprowadzić następujące dane (oraz wybrać odpowiednie jednostki):
- T(1/2)ef - efektywny czas połowicznego zaniku danego radionuklidu w tkance docelowej; czas ten nie może być dłuższy, niż czas fizyczny (T(1/2)fiz), a zazwyczaj jest od czasu fizycznego krótszy, ponieważ, obok uwarunkowanego fizycznie rozpadu promieniotwórczego, zachodzi uwarunkowana chemicznie/farmakologicznie eliminacja biologiczna; jednostki: opcjonalnie od sekund do lat;
- E - energia rozpadu; należy podać średnią (przypadającą na jeden rozpad) energię oddawaną przez atom w postaci promieniowania o krótkim zasięgu (np. promieniowanie α i β, a nie γ); należy pamiętać, że energia średnia rozpadu β równa jest około 1/3 energii maksymalnej (end-point energy), w przypadku niejednolitego widma energetycznego należy podać t.zw. "średnią ważoną" energii; jednostki: opcjonalnie od eV do MeV;
- m - masa docelowa [gramy];
- A0 - aktywność początkowa danego nuklidu; jednostki: opcjonalnie od Bq do GBq;
- U - wychwyt [%] nuklidu w tkance docelowej (domyślnie: 100);
- Cf - współczynnik korekcyjny liczby rozpadów ("aktywności skumulowanej"; domyślnie: 1.00)
